ŞU FANİ DÜNYA İÇERİSİNDE BİR HİÇ OLALIM ANCAK CEHALET VADİSİNE DÜŞMEKTEN SAKINALIM

Cahilliğin dereceleri vardır. Cahil olmak ayıp değildir. Okul okuyamamış olmaktan kaynaklı cehalet hiç ayıp değildir.

Ancak öğrenmemek, öğrenmek isteyeni engellemek ayıptır. Bilinen hakikat ve doğruların konuşulmasını, paylaşılmasını ifade özgürlüğünü kısıtlayacak şekilde türlü kanunsuz tehditler ile sansürlemek, engellemek suç olduğu kadar aynı zamanda ayıptır.

Düşünmemek, düşünmek isteyeni kendilerine çıkar elde etme amacıyla organize bir şekilde hukuksuz, faşizan bir tutum sergileyerek engellemek rezilliktir ve ayıptır. Bu hukuksuz rezalet ve ayıplar böyle uzar gider. 

Bazıları bizim bir "Hiç" olduğumuzu kendi aralarında da söylerlermiş. Bu fani hayatta “Hiçlik” makamına ulaşabilmek demek aslında dünyadaki en önemli makama ermek-erişmek demektir. İnsanların birçoğu bunun ne demek olduğuna akıl-sır erdiremezler. Biz şöyle diyelim; yaşadığımız fani hayatta keşke “Hiçlik” makamına erebilseydik.

İnsanların arasında kendilerini dev aynasında görenler nezdinde bir hiç olalım, ancak cehalet vadisine düşmeyelim. Şu fani dünyada bir hiçten bile ibaret olsak, her zaman için kör cahillerden olarak cehalet vadisine düşmekten kendimizi sakındıralım. Çünkü kendimize yapıp yapabileceğimiz en büyük ayıp cehaletin vadisine körü körüne düşmüş olmaktır. Keşke cehaletin vadisinden çıkmaya çabalasalardı.

Maalesef cehalet vadisinde bulunanlar kendi ayıplarının ve rezaletlerinin dahi farkına varamayacak kadar aciz derecede pişkinlerdir. Belki de bu yüzdendir ki kendilerine göre önem addedebilen her şeyi olabildiklerini; ancak kepazelikleri karşısında toplum huzurunda halen dahi rezil olmadıklarını bile düşünebiliyorlar. Belki de onları bu sığ düşüncelere iten öncelikli sebep kendileri gibi kör ve dipsiz bir cehalet kuyusunun içinde bocalamakta olan bir topluluğun oluşudur.

Cehalet vadisinde bulunan insan türü çağımızdaki en tehlikeli türdür. Kör cahillerin hayatları boyunca ne zaman ne yapacağı asla belli olmaz. Kör cehaletin pençesinde olanlar, neredeyse tüm işlerini hep birlikte yaparlar. Fakat kör cahiller güruhunun öyle işleri vardır ki; onlar o işleri sadece kendi aralarında hukuksuz olarak gizli ve saklı yapmaya çalışırlar.

Kör cehaletin pençesinde olanlar sadece fani insanların gücüne, maddiyata ve makamlara taparlar. Onlar, kula kul olanlar olarak kendi aralarında asıl taptıklarının esiri ve kölesi olmuş olanlardır. İşte o yüzden kör cehaletin pençesinde olan insanlarda bulunan cesaret kadar aydın insanlarımızda cesaret sahibi olmalıdırlar. Aksi takdirde kör cehalet bulaşıcıdır. Ve kör cehalet insanların beyinlerini uyuşturmak suretiyle işgal eden bir virüsten farksızdır.

Her anlamda kazanacağımız gerçek kurtuluşu cehalete karşı yapacağımız o en büyük savaşla elde etmek zorundayız. Bu bize atalarımızdan kalmış olan bir öğüttür. Aynı zamanda da anlayabilenlerimiz için önemli bir vasiyettir.

En Derin Saygı ve Sevgilerimle

Tolgahan Gülyiyen