“Atatürk kesinlikle kendisine yapılacak yemekle ilgili bir istekte bulunmazdı. Yalnız, bazen kendisine yapacağım yemekleri sayarken:

- Usta, peki ne kadar zamanda yapacaksın? Diye sorar, ben bir-iki saat deyince pazarlık ederdi. En az süreyi söylediğimde de:

- Nasılmış Mehmet usta! Benim dediğime geldin ya! Diye adeta çocuk gibi sevinirdi.

Yemeklerde genellikle, etrafındakilere şarkı söyletir, onlar okuyunca sanki bir müzik hocası gibi:

- Olmadı makam değiştirdin, der ve sonra kendisi, bir defa dinlediğini makamıyla okurdu.

Mehmet usta anlatırken ağlıyordu, gözlerini yeniden kuruladıktan sonra devam etti:

Devrimler sırasında öyle çalışırdı ki, 36 saat masa başından kalkmadığını bilirim. Biz mutfakta çeşit çeşit yemekler hazırlardık, yanına götürünce kızar çıkışırdı:

- Bana bir ayranla bir dilim ekmek ver ve bol da kahve yap! Şimdilik bunlar yeterli. Daha öbürlerini yemeyi hak etmedim, derdi

Çok alçakgönüllü adamdı. Ankara’da iken bakardık, Paşa öğle yemeğine saat iki olduğu halde gelmemiştir. Biraz sonra mutfağa gelirdi ve bana:

- Mehmet Usta, ben yol yapan işçilerle beraber yemek yedim, adamların soğanlarını bitirdim, sen onlara bir şeyler hazırlayıver de götür, derdi.

- Peki paşam, siz belki doymamışsınızdır, deyince

- Amma da yaptın Mehmet Usta! Soğan ekmek, zeytinden daha iyi yemek olur mu? Diye cevap verirdi.

Atatürk, özellikle Türk yemeklerini severdi. Biz başka isimler altında yemekler yapınca kızar:

- Bizim en kötü şeyimiz, onların en iyisinden daha iyidir, derdi.”

H. Durukal, “Atatürk’ün Adamları İle Bir Görüşme” Cumhuriyet, 10. 11. 1950’den aktaran, Ali Güler,

Sarı Mustafa’m, İstanbul: Truva Yayınları 2010, 236-237 (Aşçı Mehmet Usta)